Mijn vrouw vond de vorige kop wel een beetje…  puberaal? Zo van ‘durf ik even..’. Prompt droomde ik vannacht over een heel progressieve gemeente, katholieke bisschop en een boeddhistische lezing en geen van allen gunde de ander het licht in de ogen/oren/mond. Iereen vond zichzelf ‘de beste’. Iedereen had het alleenrecht; exclusiviteit. Ik moest vreselijk huilen maar de bischop vond dat mijn tranen geen echte tranen waren…..

Natuurlijk tekent deze droom hetgeen bij mijzelf onderhuids speelt. Angst en onzekerheid. Vanochtend werd er zelfs toevallig de tekst uit de bijbel/Handelingen gelezen ‘dat er geen andere naam onder hemel was gegeven waardoor mensen behouden konden worden dan alleen Jezus Christus’…

Ben ik dan zelf geen christen meer? Natuurlijk wel; maar ik wil geen exclusiviteit meer. Geen traditie meer die het op voorhand beter meent te weten dan de ander. Of die god als aanhanger van de eigen ‘stam’ ziet. Is er dan geen ‘inclusieve’ mogelijkheid? Iets in de richting van een van de laatste liedjes van Tracy Chapman ‘Save Us All’?

I know Jesus loves me
And my God is good and great and true
But if pride goeth before the fall
I hope someones God will save us all
Save us all
And love the sinners too