Een Zen- monnik werd eens gevraagd hoe hij, ondanks zijn vele werkzaamheden, zo ingekeerd
bezig kon zijn. Hij antwoordde:
Als ik sta, dan sta ik.
Als ik ga, dan ga ik.
Als ik zit, dan zit ik.
Als ik eet, dan eet ik.
Teleurgesteld zei de man: ‘Wat is daar zo bijzonder aan? Dat doe ik toch ook!’
Maar de monnik glimlachte en zei:
Als je zit, sta je al.
Als je staat, ga je al.
Als je gaat, wil je al eten.
Als je eet, wil je al slapen.
Als je doet, denk je aan wat nog moet.’

met dank aan Peter Korver