Genesis 28: 10-22

Jakob trekt weg van Beëer Sjeva,-
en gaat op Charan aan.
Hij bereikt het oord
en overnacht daar,
want de zon is thuisgekomen;
hij neemt een van de stenen van het oord en
legt die aan zijn hoofdeinde;
zo slaapt hij in, in dat oord.
Hij droomt:
ziedaar, een ladder geposteerd op de aarde,
zijn top reikend tot aan de hemel;
ziedaar: engelen van God
opstijgend en neerdalend daarover;
en ziedaar: boven hem de Ene geposteerd;
hij zegt:
ik ben de Ene,
de God van je vader Abraham en
de God van Isaak;
het land
waarop je nu slaapt
zal ik geven aan jou en aan je zaad;
worden zal je zaad als het stof van de aarde
en uitbreken zul je naar het westen, oosten,
noorden en zuiden;
zo zullen door jou,
en door je zaad gezegend worden
alle families op de bloedrode grond;
ziehier, ik ben met je,
wáken zal ik over je, overal waar je gaat
en je doen terugkeren
op deze bloedrode grond;
nee, ik zal je niet verlaten
totdat ik echt heb gedaan
wat ik tot jou heb gesproken!
Jakob wordt wakker
uit zijn slaap
en zegt:
waarlijk is hier de Ene
in dit oord;
en ík onderkende het niet!
Hij wordt bevreesd en zegt:
hoe vreeswekkend is dit oord!-
dit is niet anders
dan een huis van God,
dit is de poort des hemels!
Vroeg in de morgen
recht Jakob zijn schouders,
hij neemt de steen die hij had neergelegd
aan zijn hoofdeind
en zet die neer als standkei;
dan giet hij olie over haar hoofd.
Hij roept als naam uit voor dat oord:
Bet El,- huis van God!
maar eerst was de naam van die stad
‘Loez’.
Dan belooft Jakob een belofte en zegt:
als God met mij zal wezen
en mij bewaren zal op deze weg die ik nu ga
en mij zal geven brood om te eten
en een gewaad om aan te trekken,
en ik in vrede zal zijn teruggekeerd
naar het huis
van mijn vader,-
wezen zal de Ene mij tot God!-
en deze steen
die ik als standkei heb neergezet
zal wezen een huis van God;
al wat gij mij zult geven
zal ik vertienen, ja vertienen voor u!

(De Naardense Bijbel; Pieter Oussoren)