Vanuit mijn geboeid zijn door ‘antropologie’  en de levensloop van de mens kwam ik ook in aanraking met de boeken van Herman Andriessen. Meerdere boeken over de levensloop heb ik staan maar een klein werkje raakte mij het meest; ‘Door de dood van het leven'(’85). Crises als kans, kruispunt, als geboorteplek was de leerschool van dit lezen voor mij. Woorden als innerlijke ervaring, verlangen, levensweg en levensstroom/beweging en natuurlijk het boek over de geestelijke begeleiding zijn voor mij als een stemvork gaan werken. Zijn inzicht zijn mijn eerste stappen geworden op de weg van de geestelijke begeleiding; dit is het / dit wil ik ook(’96). Bijvoorbeeld zijn onderscheid tussen ‘vestigen’  en ‘loslaten’ in de levensweg hielpen mij in de ontmoeting met mensen maar ook nu bij het ouder worden. Later de juweeltjes ‘Spiritualiteit en levensloop’ en ‘Staan in het einde’. Zijn schrijfstijl raakt mij. De belangrijkste pastor uit mijn leven (ds. Kool) was geschoold door hem.

Een andere naam wil ik hierbij ook noemen en dat is Hubert J.M. Hermans over de twee grondmotieven van ons dagelijkse bestaan nml.: Zelf en de Ander(’86). Die hij met behulp van zijn ‘Waarderingsonderzoek‘ in de begeleiding deze ambivalentie wist te verhelderen.

Deze twee mensen hebben de basis gelegd voor mijn latere interesse van de narratieve benadering in de begeleiding van mensen.