Bob Dylan

Ik was 14 toen ik mijn eerste elpee kocht. Ik was verkocht aan zijn teksten en zijn muziek. Ik draaide hem grijs tot afgrijzen van mijn moeder: ‘de schreeuwlelijk‘.

En ik wilde dat ook spelen (net als mijn broer) dus kocht ik een gitaar en ging aan het oefenen. De VPRO liet ‘bootlegs‘ van hem horen: ‘Tommorow is just a Long Time‘ en ‘Let me die in my Footsteps’. Alles wilde ik van hem hebben en weten. Las zijn gedichten en draaide zijn muziek als uiting van mijn liefdesverdriet ‘ Sooner or Later One of Us must Know’. ‘Boots of Spanish Leather‘ over zijn grote liefde Sue Rotolo is mijn absolute faforiet gebleven. Zijn electrische muziek pakte mij ook helemaal in. Ik denk dat toen ik 18 was wel 2 uur kon volspelen met zijn liedjes. Als ik licht aangeschoten was citeerde ik ’s nachts op straat ‘I Shall Be Free’ uit mijn hoofd. Mij bekering maakte dat ik wilde loskomen van deze verbinding en alle platen aan de straat heb gezet(de volgende ochtend waren ze allemaal weg; iemand is daar heel gelukkig mee geworden!). Pas in mijn huwelijk heb ik deze liefde weer opgepakt. Ik heb nu een gigantische verzameling life optredens (bootlegs) en er meerdere optrendens bezocht vanaf 1996. Samen met mijn zwager en een vriend. Met een adembenemende uitvoering van ‘Boots’. Mijn favoriet van de laatste jaren is Time Out Of Mind met ‘Not Dark Yet‘. De sites voor de echte liefhebbers: