Eckhart Godsgeboorte 4

Et cum factus esset Iesus annorum duodecim Lucas 2: 42

‘Het is waar: wil je die edele geboorte vinden, dan moet je alles wat menigte is achter je laten en terugkeren naar de oorsprong en grond waaruit je gekomen bent. De krachten van de ziel en al hun werk, dat alles is menigte; geheugen, verstand en wil, dat alles vermenigvuldigt jou, en daarom moet je ze allemaal loslaten… Pas dan kun je die geboorte vinden..

De vraag op deze avond leek te zijn van het ‘hoe’ en ‘wat je eraan kunt doen’. Alle antwoorden daarop lijken evenzovele valkuilen omdat ze passen in ons denken en doen terwijl we dat juist los mogen laten.

Echt waar, de wetenschap van alle schepselen bij elkaar, noch jouw eigen wijsheid kan je zover brengen dat je God goddelijk kunt weten. Wil je God goddelijk weten, dan moet jouw weten in een louter onweten geraken en in een vergeten van jezelf en alle schepselen. 56

Vraag je daarom hoe nuttig het is om deze bereidheid na te streven en je leeg en ontruimd te maken en die duisternis en dat niet weten op te zoeken en binnen te gaan en daarin te blijven, dan zeg ik: zo is het je mogelijk om Hem, die alle dingen is, te verwerven. En hoe meer je jezelf zo leeg maakt als een woestijn en hoe onwetender, om zo meer nader je Hem. 57

.. heel stil zijn en volkomen leeg, dat is voor jou het allerbeste… 58

Weet dat God niets leeg of ongevuld kan laten; Gods natuur verdraagt dat niet… 60

Het vullen van die leegte van God met zichzelf heeft als uitwerking dat alles als het effect van een magneet naar/in de liefde wordt betrokken

Wie aan deze angel vastzit, is zo gevangen dat de voet ,de hand, de mond, de ogen, het hart en alles wat aan de mens zit, eigen aan God moet zijn. 62

Deze godsgeboorte / omvorming wordt dus in niet-doen, niet-willen, niet-weten; in ontvankelijkheid rust en ‘Gelassenheit’ gevonden. Het open en luisterend lezen heeft al een uitwerking op mij. Over die ‘gelatenheid’ heeft Visser dan weer een heel boek over geschreven. En  Welmoed geeft hierover later ook nog een cursus aan de hand van twee preken: ‘Leven zonder waarom’. Samen met haar lezen is een aanrader.

Aan het eind kregen we nog een ‘discussie’ over een ‘eenmalige verlichting’ en/of een weg van ‘geleidelijke verlichting’. Ik vond het verdacht veel lijken op de gesprekken uit mijn verleden over een geleidelijke of krachtdadige bekering…. Zelfs binnen Zen kent men zo’n soort discussie over de verlichting (Rinzai en Soto).

Zie hier een prachtige lezing van Marianne Vonkeman over een preek van Eckhart