Onder deze kop komen er allerlei voor mijn spiritualiteit bepalende teksten te staan. In eerste instantie uit de bijbel. Maar ook een paar andere (vaak van Merton). Het vraagt wel een bepaalde wijze van lezing die ik van de Lectio geleerd heb. In eerste instantie zal ik de teksten voor zichzelf laten spreken. Maar daar waar ik in een wat ongebruikelijke richting denk zal ik een toelichting geven.

In de eerste plaats is voor mij ‘de schepping‘ niet iets van toen en daar. Wij leven midden in ‘de zesde’ dag. Het eerste verhaal is als een omhelsing van onze werkelijkheid. Wij zijn ingebed in dat verhaal. ‘Irrsal und Wirsal‘ is nu. Vandaar ook de Naardense vertaling waarin de Ene ‘spreekt‘. De verteller begint dan ook na dit verhaal opnieuw te vertellen maar dan als iets waar wij in voorkomen. Dat verhaal loopt tot en met Openbaring. De hele bijbel/ons hele leven in 1 verhaal verteld. Zo ook in Johannes 1. Volgens mij heb ik deze ‘lezing’ van Karl Barth?

De volgende serie teksten hebben mij in mijn diepste depressies en angsten vergezeld. Dat mogen vechten en een deal mogen maken ging er bij mijn toenmalig godsbeeld niet in. En het ‘De HEERE is werkelijk op deze plaats, en ik heb het niet geweten’ was een verpletterende ontdekking. Pas weer veel later leerde ik de narratieve dynamiek tussen het genesis verhaal, mijn verhaal en het verhaal van God zien en voelen. God die op mijn en aller ‘heil’ bedacht was.. en meewerkte ten goede…Deze manier van kijken nam ik mee in mijn lezing van Zen en Mindfulness. Deze Presence is de adem waarin ik leef. Natuurlijk speelde de lezing van Thomas Merton daar een cruciale rol in.

Psalm 139 was voor mij een cruciale tekst in mijn therapie. Net als Job trouwens.

De volgende teksten leggen voor mij Jezus uit. De beelden trouwens ook. In die dood ben en wordt ik dagelijks gedoopt… En ja met zo nu en dan een beetje opwekking alvast…