De meeste mensen worden ‘in zonden geboren en ontvangen’? Ik ben geboren ‘in wanhoop en angst’. Zat het in mijn genen of in mijn ouders/gezin? Doet er niet toe… Mijn bestemming was hel.. Zie nog de Chinese voorstellingen daarvan in de bekende Christelijke Enceclopedie uit die tijd. Ik groeide op (met mijn karakter/inborst) in de serieuze bevindelijke gereformeerde bond van de Hervormde kerk. Mijn eerste ‘redding’ vond ik in de gulle preken van dominee Kool. Ik heb een herinnering (of fantasie) dat ik als jong kind bij hem in de kerk zat en dat ik ‘welkom was in de hemel/bij God’ dankzij zijn ‘genadige prediking’. Ik ben toen in mijn enthousiasme gaan staan bij het zingen. Tegen mijn moeder zei ik dat ik wel altijd in de kerk wilde blijven. Dat kon niet volgens haar: we moesten de wereld in.. Later zocht ik ‘een genadig God’ in de boeken van Karl Barth, Kohlbrugge en Miskotte. Maar het beklijfde niet in mijn diepere ‘innerlijk’.

Wat ik in die tijd heb meegekregen was de radikale genade….; ‘om niet’. Alleen omdat ik dat wel eerst ‘moest geloven’ ging ik wel steeds weer de mist/het moeras in.

Nu is het nog steeds aanwezig in mijn spiritualiteit maar dan wel als een radicale alles omvattende en doordringende genade aanzegging. Deze ‘literatuur’ hoort er nog steeds bij. Ik zoek het gelukkig niet meer in mijn geloof.. Het is goed!!!  In die zin zie ik mijzelf nog steeds als radicaal orthodox.