De laatste jaren zijn er meerder boeken verschenen die een pleidooi houden voor een plaats voor spirituele/religieuze vorming in het hoger onderwijs. Drie titels wil ik daarbij de revue laten passeren.

“Any education that fails to take religion (or religions) seriously is scandalously illiberal.  A liberal education must take all of the major ways that humankind has developed for making sense of their lives and the world seriously, religious ways included. W.A. Nord”

Warren A. Nord houdt in zijn laatste boek ‘Does God Make a Difference’ en sterk pleidooi voor de plaats van religieuze vorming in het Hoger Onderwijs in de VS. Hij overleed vlak na het verschijnen van dit boek(juni 2010). (later meer)

Een tweede boek ‘Helping College Students Find Purpose’ focussed heel sterk op de behoefte van studenten aan ondersteuning in ontwikkeling als het gaat om ‘sense-making / meaning-making'(Robert J Nash). (later meer)

Het derde boek dat ik in dit verband wil noemen is van Arthur W. Chickering (chickering) ‘Encouraging Authenticity & Spirituality in Higher Education. (later meer)

Alle drie maken ze zich ernstig zorgen over het spirituele / religieuze analfabetisme op de hoge scholen en universiteiten. Het daarbij om een incompetetentie die gevolgen heeft van de humane vorming/ontwikkeling van de studenten in zijn algemeenheid. Er is geen taal, vorm en/of instrumentarium om ‘zin’ te vinden en het onvermijdelijke ‘lijden’te verwerken. je raakt hierbij aan de fundamentele lagen van ons menszijn (wie ben ik / waartoe / wat doet er toe) en hulp bij het verwerken van en het maken van keuzes. Hiemee wordt het ‘bildungs’-ideaal verengd tot scholing voor een beroep. Alleen ethtiek en duurzaamheid behoren nog tot het basisprogramma: de deugden vorming… “Alles is ethiek maar ethiek is niet alles” om een titel van Kuitert te parafraseren. Waar is de levenskunst gebleven? Zelfs Humanisten kennen het begrip spiritualiteit. (later meer)