Mijn onrust bleef… Zocht en kreeg hulp maar zocht het toch ook weer in lezen. En zo kwam ik in de negentiger jaren bij Henri Nouwen terecht. Ik denk dat ik bijna alles wat van hem uitkwam heb gelezen. In het begin zijn boekjes over gebed en later met een wat bredere blik op spiritualiteiten. De mengeling van de wijsheid van de woestijnvaders, de pastorale wijze van omgaan met pijnlijke emoties en de zoektocht naar een leefbare spiritualiteit langs de weg van gebed, stilte en eenzaamheid las en herlas ik. Ze gaven me hoop op die vrede te vinden die ik zocht. Gelezen en herlezen heb ik ‘Leven met een visioen’, ‘Binnen geroepen’ (geschreven ten tijde van een van zijn meest ernstige emotionele crises) en natuurlijk zijn absolute meesterwerk ‘Eindelijk thuis’. Maar net als bij hemzelf werkte de ‘genezing maar kort en had hij steeds een nieuw boek nodig… Hij vond geen rust maar was heel oprecht en open over zijn innerlijke onrustige leven. Dat delen van hem deed mij heel goed. Dat deze emoties geen vreemdeling waren in een spiritueel leven. Maar pas na zijn dood kwam ik er achter dat hij voor die pijn… die open wonde geen defintieve oplossing vond. Zijn kwetsbare persoonlijkheid en zijn verborgen homosexualiteit brachten hem steeds weer uit balans en maakten hem erg eenzaam. Voor mij kreeg deze inbreng in mijn eigen spiritualiteit pas zijn wezenlijke inbreng door de m.i. prachtige spirituele biografie van Michael O’Laughlin ‘ Gods beminde’.  De radicale afdaling in je eigen leven/je eigen biografie; de geleidelijke aanvaarding van je ‘geliefd kind zijn’ en het leven daaruit is de incarnatie van Christus in ons(pag.148 e.v.). De eigen struggle fot life die er toe deed. De intimiteit tussen onze eigen biografie en het leven van Christus (naar woord vooraf Jurjen Beumer). Maar dat las ik pas in 2006. Nu maak ik daar in mijn eigen spiritualiteit van: ‘Hoe meer wij incarneren in ons eigen lichaam/leven/concrete werkelijkheid hoe meer wij in Christus incarneren’. Dat ‘Christus in ons’ neem ik nu universeel en (bijna) letterlijk… In ieder geval heel serieus. Voor mezelf en anderen. Een schat in de akker die aan het licht wil komen.