Kan dat nog? In ieder geval vond ik dit een zeer boeiend boek. Ik kende hem niet..Laat ik beginnen met een veelzeggend citaat:

Voor de kerken is het van essentieel belang hun eigen spreken over God aansluiting te doen vinden bij de manier waarop mensen van vandaag in zichzelf de toegang tot het spirituele kunnen vinden. Men zal de zin van de godsvraag opnieuw moeten verankeren in denkwijzen waarin de hedendaags mens zich intellectueel kan herkennen. 53 e.v.

Is dit nieuw(s); nee.. Maar het zal wel steeds weer opnieuw moeten gebeuren. Wat betekent dat het spreken over God, mens en wereld steeds weer opnieuw ‘bij de tijd/intimiteit’ moeten worden gebracht. Zo rekent hij in dit boek in het eerste deel (bij deel 1) grondig af met het theïstisch godsbeeld(god boven/buiten ons). Hij wil de moderne mens in zijn verlangen en zoektocht naar authentieke spiritualiteit werkelijk serieus nemen. Al deze woorden als God, mens, wereld, verlossing en openbaring moeten weer levende woorden worden; in taal en beelden die inspireren. Veel van wat we doen in christelijke spiritualiteit is zo verschrikkelijk wereldvreemd… Zo ook deze site ben ik bang… Het boek doet in ieder geval een heel serieuze poging vanuit ‘filosofisch’ perspectief… Het doordenkt het verleden en doet een poging voor de toekomst.Maar blijft daarbij heel dicht bij onszelf. Bij mij raakte hij voortdurend snaren!

Deel II (bij deel 2) in het boek is een diep filosofische /fenomenologische verhandeling over de structuur en dynamiek van de immanente transcendentie van ons ‘zijn<>zijnde’ a.d.h.v. o.a. het denken van Heidegger en Derrida. Ik worstel mij er doorheen omdat het mij boeit; maar of ik het begrijp? Omdat ik de Godsgeboorte preken van Eckhart tegelijkertijd lees lijkt het alsof ze beiden dezelfde lucht hebben ingeademd; het gevoel is heel wijds, ruim en vervuld van een dynamische volheid: zijn.

In deel III (bij deel 3) ontwikkelt hij, als ik hem goed begrijp, op basis van het ‘ontologische/filosofische’ deel II een nieuwe ervaarbare en , in mijn ogen en oren, geloofwaardige theo-logie. Niet een God die van ‘boven’ naar ‘beneden’  beweegt of van ‘buiten’  naar ‘binnen’ maar veeleer een God die in de verbinding van de intieme dialoog gevonden wordt als beweging naar het ‘volle leven’ en een toekomst. Uit, in en …., toen kwam voor mij de echte verassing, niet tot Hem…. Maar uit en in die overvloedige geschonken volheid van ons/mijn er mogen zijn een uitnodiging om er ook weer te zijn voor de ander en de toekomst. Een gegeven en mogen zijn wordt zo tot een een barend en schenkend ‘er ook weer voluit moge zijn’ van de ander. God is dus niet de vervulling van mijn zijn maar de overvloedig bron van en tot zijn… Dat is eeuwig leven. Het is tijden geleden dat ik zoveel gestreept en aangekruist heb, waarbij ik maar zeer weinig van wat hij schrijft begrijp. Voor mij brak hij vooral iets open naar de toekomst! Niet de blik naar boven maar naar deze wereld waarin wij voluit mogen zijn; voor en met de ander. Dat is eeuwig zijn / overvloedig zijn / geven. Eeuwige Godsgeboorte.

Zijn ‘fílosofische’ resultaat van ‘God’ heeft veel weg van ‘een wind in de zeilen’, een royale bevesting om rechtop en voluit te gaan en mee te werken aan de realisering van een gegarandeerde toekomst!

Na contact met de schrijver heeft hij mij de drie toelichtingen bij deel I/II/III doen toekomen.

En wat is dan het verschil is met het vorige boek? Het is er maar hoe en wat? Het volgende boek licht al klaar:

Inmiddels(2020) heeft Ignace Verhack er al weer twee boeken aan toegevoegd: Een weg naar God voor deze tijd (2016) en Gegevenheid (2019)