Ik heb een ‘paar’ slechte eigenschappen; een daarvan is dat ik bibliofiel ben. Dat betekent dat ik ‘het niet kan/wil laten’ boeken uit mijn interesse gebieden te kopen. Ik ben een echte verzamelaar. Zie o.a. mijn spirituele bibliografie… Een diep(e) verlangen/wanhoop maakt dat ik blijf zoeken naar het ultieme boek… Die ‘over God’ hebben wel mijn meeste belangstelling. Toch bevredigt niet elk boek mij. Voor mij moeten ze voldoen aan drie criteria:

1. Ze moeten refereren aan de diepten van mijn ziel. Oftewel ze moeten gaan over de personale/existentiële laag in mijzelf. Als ze daar geen snaar raken van herkenning van mijn verlangen en wanhoop dan boeien ze me niet. Als ze niet gaan over dood en leven dat hoeft het voor mij niet. Het moet mijn spiritualiteit kietelen/prikkelen. Voorbeelden?

2. Ze moeten in dialoog staan met de breedte van de christelijke/religieuze tradities. Een erg ‘binnenkerkelijk’ boek hoef ik niet. Een blik naar binnen en naar buiten wil ik zien. Meestal zie ik dat wel aan de literatuurverwijzingen. Voor mij speelt hierin ook de vraag naar de interreligieuze dialoog. Een boek dat sterk binnenkerkelijke trekjes (Geref. Bond/IZB /PKN heeft maar toch heel existentieel op open geschreven is is het boek van Wim Dekker. Het boeiende van dat boek is dat God daarin tot relevant verleden en hoop op de toekomst wordt. Maar is beperkt doordat ‘Zijn immanente Presentie’ in het ‘hier en nu’ niet of nauwelijks ter sprake komt? Klik hier voor een paar mooie (maar erg kerkelijke) besprekingen op het boek.

3. Tenslotte moet het wel een serieus ‘denkwerk’, met een flinke scheut theologie, filosofie en psychologie, zijn. Op deze laag zitten voor mij ook de boeken over de vraag naar de relevantie van godsdienst voor de toekomst van de samenleving. Voorbeelden?