Een prachtig artikel van Jan Oegema (Hoe anders is mijn stilte) in Trouw(toch wel echt ‘mijn’ krant) over stilte. Uitermate boeiend in zijn stellingname. Een innerlijk gesprek over zijn ervaringen met stilte, de trends in Nederland en zijn conclusies. Binnenkort komt een boek van hem hierover uit. Een voor mij provocerende stellingname was de conclusie dat stilte geen middel is maar doel.
Hij ontleende dat aan het meer dan prachtige boek van Sara Maitland ‘Stilte als antwoord’ (Hoeveel stilte kun je aan). Als hij zelfs haar ‘God is stilte’ in de mond legt haak ik af. Ik kan die stelling in haar laatste hoofdstukken niet vinden. Haar benadering is veel fijnzinniger; stilte is middel en doel. En ze is in haar onderzoek naar stilte nog nooit ‘een stille hemel'(306) tegengekomen. Maar zij komt wel tot boeiende conclusies.
Zij ontdekt een stilte die je ‘ik afbreekt’; kenosis(206 e.v.,271), maar ook een stilte die je helpt ‘je eigen verhaal te vinden’ (260,271,279). Loslaten en vinden dus. Beiden hebben bij haar bestaansrecht. Zoals muziek niet kan bestaan zonder stilte maar omgekeerd is ook waar. Vanaf pag. 298 geeft ze een sublieme opsomming van wat ze gevonden heeft. En een soort conclusie?
Soms denk ik dat de stilte is als een Zwart Gat:.. Alles wat binnen dat bereik komt …. welk object dan ook-zelfs het menselijk ego- uitrekken,verwringen,verdraaien en samentrekken terwijl het naar het centrum wordt getrokken,… en … misschien overgaan… in God’ (Sara Maitland; 309)
(maar of ze daarmee zegt dat God stilte is…?)
Natuurlijk ga ik zijn boek kopen.. Ik wil in gesprek blijven over en met de stilte en me steeds weer laten verrassen. Want ik denk dat juist in dat heen en weer tussen onweten en het woorden vinden ik mij in het Godsgebeuren bevind. Ook in de verwoording van Jan vind ik mijn ‘richting’.
Een mooi voorbeeld van het vinden van je levensverhaal in de stilte is het boekje van Bieke Vandekerkhove ‘De smaak van stilte’. Een existentieel verhaal van afbraak(ernstige handicap) en vinding van haar ‘zelf’ langs de weg van de confrontatie met haar gebroken levensverhaal in de stilte..
Tenslotte, in dit verband, een nieuw boek wat ik nog niet gelezen heb. Maar waar de schrijvers in verzet komen tegen het beeld van de zwijgende God. Ben ook daar weer zeer benieuwd naar!
“Stilte in de weg naar de ziel en de ziel is de weg naar God” (uit The Big Silence)
Pingback: Eenzaam, alleen en individualiteit. | Rinie Altena
‘De smaak van stilte’ heeft ook op mij diepe indruk gemaakt. Bieke schrijft heel helder, niets verdoezelend, gewoon alles zoals het is in al zijn rauwheid vaak, maar daardoor ook in al zijn schoonheid. Echt heel inspirerend.
Toen ik het artikel vanmiddag las dacht ik aan jou.
Hij schrijft inderdaad dat hij Maitland ‘God is stilte’ in de mond legt, leest hij dat misschien ook op blz. 306? De bladzijde die jij aanhaalt om te laten zien dat stilte zowel middel als doel is, loslaten en vinden.
Ik haakte niet direct af (viel een beetje in slaap, dat lag niet aan het artikel; meer aan het tijdstip van lezen), maar ik merk nu dat ik het artikel nogmaals moet lezen (er is het een en ander langs mij heen gegaan
Vanmorgen het artikel in de trouw van Jan Oegema over stilte ook met belangstelling gelezen!
In het lawaaierige bestaan brengt stilte mij altijd weer bij mijn essentie/ zijn. Maar dat het heelal bestaat uit stilte die alsmaar uitdijt en in beweging is??? MIjn fantasie ging hiermee op de loop, Voor mij verschenen beelden van degene die ik dood heb gezien. Deze waren pas echt stil!
Geen geluid en geen beweging. Het boekje ‘Thuiskomen’ van Mieke Pot is ook een pareltje om te lezen en de stilte te koesteren.
Pingback: Thomas Merton over Stilte | Rinie Altena
Pingback: Eenzaam, alleen en individualiteit; Paastijd | Rinie Altena