Met mijn zeer goed vriend en zwager naar het concert van Bob Dylan en Mark Knopfler in Rotterdam geweest. Of was het achteraf gezien omgekeerd. Mark(de set en alle nummers te horen) begon en het publiek was zeer welwillend! Vanaf het begin overtrof hij en zijn band mijn verwachtingen. Een groep mensen die heel mooie muziek aan het maken waren en met veel plezier! Mengeling van blues, country and een vleugje Keltisch zo nu en dan.

Twee prachtige nummers: Song for Sonny Listen en Sailing to Philadelphia

En toen Dylan… Vanaf het begin in up! tempo. Rocky en hard… En de man himself absoluut gemotiveerd.. Maar mooi als Knopfler kon ik het maar niet vinden op twee nummers na: Workingman’s Blues#2(muzikaal sterk) en Ballad Of A Thin Man(beklemmend). In de mix was Dylan vaak net iets te hard en Charlie Sexton net iets te zacht. Ik herken me in de bespreking van het concert in Antwerpen… Bij ‘It Aint Me Babe’ was het leuk om hem weer eens op gitaar te horen en te zien. Indrukwekkend was het allemaal natuurlijk wel. Een zware zweetlucht van opwinding hing om mij heen…. Zelf dankbaar. Maar geef mij maar de band uit de tijd van Larry; muzikaal en rockend! Zie veel uitgebreider: bobdylaninnederland.

Doet hij de volgende dag in Luxemburg wel drie nummers samen met Mark!!!! Hij begint er zelfs later een gewoonte van te maken: Mannheim 5 nummers samen.

Inmiddels op Expecting Rain een uitstekende live opname (je moet je wel inloggen=gratis) onder ‘Discussions > Rare Dylan Recordings’. De verhoudingen klinken daarop beter dan wat ik hoorde op de vloer… Inmiddels bestaan daar ook video opnames van..; niet altijd even goed van kwaliteit.

En het laatste optreden in Europa op 21 november in Londen toch nog samen zingend: Prachtig duet!