Ja ik ben een oude man aan het worden. Ik herinner mij de recensies van C. Rijnsdorp in Trouw nog. De laatste jaren kocht ik denk ik wel de helft van de boeken die Jan Greven lovend besprak. Zijn opmerking in een interview recent in Trouw is mij uit het hart gegrepen: “Ik ben er steeds meer van overtuigd dat theologie moet enthousiasmeren en inspireren”. Voor de rest ook een inspirerend interview. Maar dit brengt mij bij een punt. Ik ben van de tijd van inspirerende theologen zoals Buskes, Bert ter Schegget, Herman Wiersinga, F.O. van Gennep, Herman Goudswaard, Okke Jager en Herman Berkhof. Of in ieder geval spraakmakend zoals Kuitert en de radio ‘Hoogtezon’ dominee Visser. Wie schrijven er nu nog inspirende boeken? Jurjen Beumer, Jean-Jacques Suurmond en oké, wel een beetje ‘hoog van de toren’, Klaas Hendriks. Maar dan heb je het wel gehad? Uiteraard is mijn criterium de ‘inspirerende‘ samenhang/verbinding tussen mijzelf, God en deze wereld. Jos Douma en Bodar zijn me te binnenkerkelijk. Eigenlijk ben ik wel een beetje boos op al die betaalde krachten binnen de PKN…. (behalve dan Just van Es en pas ontdekt: Frits de Lange)

Het slot van zijn laatste bijdrage:

Achteraf realiseer ik me dat ik het liefst schreef over boeken waarin nagedacht werd over de positie van de mens tussen grootheid en kleinheid in. Voor mij de plaats om God te zoeken. Laat God zich vinden? Vaak liep het uit op stilte. Op tegenstrijdig-heden. Op manke taal. De Eeuwige laat zich niet in woorden vangen. Zo blijft Hij ons nabij. Heerlijke onrust van het hart. 

verrukkelijk stukjes…. Ik zal ze missen.

(nou blijkt hij intussen een eigen website te hebben!)