Hoe maak je het!? Er klonk een flinke bezorgdheid in haar stem… Lief dat zij mij belde..

De aanleiding was een blog over een heftige vloed van wanhoop. Zij dacht dat ik ‘het slecht maakte’..? Het herinnerde mij aan een gedicht van Bob Dylan bijna 50 jaar geleden; ’11 Outlined Epitaphs’. Opgezocht; gevonden(11 Outlined Epitaphs) en ik blijk nog hele delen daarvan in de diepere lagen van mijn emotionele aanwezig te hebben. Ze blijven me diep raken…

In dit deel gaat het over een vraag aan hem(Dylan) over de veronderstelde somberheid die aanwezig zou zijn in zijn gedichten

Al’s wife claimed I cant be happy
as the New Jersey night ran backwards
an vanished behind our rollin ear
“I dig the colors outside, an I’m happy”
“but you sing such depressin songs”
“but you say so on your terms”
“but my terms arent so unreal”
“yes but they’re still your terms”
“but what about others that think
in those same terms”
“Lenny Bruce says they’re no dirty
words…just dirty minds an I say they’re
no depressed words just depressed minds”
“but how’re you happy an when’re you happy”
“Im happy now”
“why?”
“cause I’m calmly lookin outside an watchin
the night unwind”
“what’d yuh mean ‘unwind’?”
“I mean somethin like there’s no end t it
an its so big
that every time I see it it’s like seein
for the first time”
“so what?”
“so anything that ain’t got no end’s
just gotta be poetry in one
way or another”
“yeah but…”
“an poetry makes me feel good”
“but…”
“an it makes me feel happy”
“ok but…”
“for lack of a better word”
“but what about the songs you sing on stage?”
“they’re nothin but the unwindin of
my happiness”

En weer grijpt het me aan, net als andere ‘lines’ zoals deze:

ah where are those forces of yesteryear?
why didn’t they meet me here
an greet me here?

Maar terug naar de vraag, en inherent daaraan, het probleem. Hoe geef je een reëel beeld van jezelf in zo’n website als deze. Hoe doe je verslag van de reële dynamiek in je leven? Een eerlijk en oprecht verhaal van lief en leed, van mislukking en kleine succesjes. Van schuld en lieve momenten. Van wanhoop en iets van vreugde daar doorheen… Ik wil vooral geen schijnvertoning. Maar ik ben absoluut geen zielig mens; integendeel! Ik hoop juist iets weer te geven van een levensadem door alles heen waar ik echter geen vat op heb! En dat dat voor iedereen geld!!

Wie weet is het ‘ernst’ en is mijn ernst wel mijn diepste vreugde!? En lach ik dus ook zoveel…