“Ja nog steeds; en wat je vermoedelijk ook niet weet is dat ik 4/5 jaar in psychotherapie ben geweest.”

En nog erger dat ik dat iedereen gun! Wat is dat voor mij (en mijn vrouw) een getob geweest. In de eerste plaats heeft het tot mijn 48ste geduurd voordat ik doorhad dat er sprake was van angst i.p.v. een depressie(na bezoek aan een psychiater) en toen nog zeker een paar maanden voordat we het ‘juiste’ medicijn hadden (Buspar). Ik kan me nog herinneren dat ik terugkwam van een fietstochtje en dat ik tegen mijn vrouw zei dat ik voor het eerst van mijn leven herfstkleuren had gezien. Daarvoor altijd in mijn hoofd bezig geweest.

Laatst heb ik nog een poging gedaan te minderen. Na twee maanden smeekte mijn vrouw mij weer naar de normale dosis te gaan. Het was weer ‘op eieren lopen’ geweest. Ik kon haar geen ongelijk geven. Voor ons huwelijk is het misschien wel onze redding geweest.

Toen ik twee jaar later dacht genezen te zijn ben ik zelfs helemaal gestopt. En ook dat hebben we geweten… De Buspar werkte niet meer en we konden helemaal opnieuw beginnen met zoeken.

Waarom ik dit soort dingen op mijn website zet? Vanwege de geheimzinnigheid die dit soort zaken omgeeft en de terughoudendheid over het gebruik van medicijnen. Als ik zie wat het positieve effect daarvan op mezelf en bij anderen is geweest gun ik het inderdaad iedereen die stevige klachten heeft. Het meest vreselijk zijn die mensen die hun stoornis aan de ander (=huwelijkspartner / vrienden) toeschrijven. Zij zijn normaal; de ander is gek.

Natuurlijk weet ik dat het niet zo goed werkt als gebedsgenezing maar ik ken vele mensen die er veel baat bij hebben. Wier levensgeluk en huwelijksgeluk substantieel is verbeterd. Ik verzet mij tegen de weerstand tegen en schaamte voor dit soort prothesen. Ja ik heb ook nog een bril (kan ik goed mee lezen) en ook sinds kort twee gehoorapparaten (kan ik eindelijk weer mee horen in gezelschap). Als ik die laatste uit doe dan denk ik steeds weer: wat een zegen die dingen!