Het begon met een kort commentaar van mij op Facebook:

Jesaja 36:6;
6 Zie, gij vertrouwt op die geknakte rietstaf, op Egypte, die, als iemand daarop steunt, hem in de hand dringt en ze doorboort: zó is Farao, de koning van Egypte, voor allen die op hem vertrouwen.

Toen het CDA en de VVD met Geert Wilders in zee gingen moest ik al denken aan deze tekst van Jesaja; jammer dat ik dat toen niet gezegd heb. Ik hou niet zo van onheilsprofeten; daarom. Maar als ze nu geschokt zijn door het optreden van Geert dan schokt mij dat weer. Alleen nu omdat zijn onberekenbare gedrag hun raakt? Toen het de Polen, de Islam en de Turken betrof was het geen probleem? Hoe heet dat ook al weer….

Een lieve, zeer wijze en oprechte vriendin reageerde vervolgens in drie berichtjes:

Diana Immerzeel: Ja, dit is wel heel toepasselijk. Ik begrijp wel dat je de tekst toen niet gezegd hebt, want achteraf is het altijd makkelijk praten. Als burger laten ze mij toch verward achter (niet alleen vandaag hoor). Ik vind het moeilijk om positief te blijven over politici en niet in de valkuil van ‘het zijn allemaal oplichters’ te trappen. Waar is de integriteit gebleven in de politiek. Gisterenavond wisten diverse politici de campgne al te starten, waarbij ik de zorg (échte zorg) om de burger mis.

En dan te bedenken dat Egypte zoiets als ‘Angstland’ betekent. We worden al een hele tijd geregeerd vanuit de angst: angst voor de ‘vreemdeling’, angst voor ons pensioen, angst voor onze veiligheid, enz.

En natuurlijk reageren ze geschokt. Stel je voor dat ze zeiden, dat het gedrag van Geert Wilders in de lijn van de verwachtingen lag. Nu kunnen ze hem de schuld geven en zelf hun handen in onschuld wassen. Bij de (bijna zekere) verkiezingen kunnnen wij ons tegengeluid laten horen.

Diana for president!!!!